СУНОФРОСЪ

Тефедвав ъфеа

. σύνοφρυς ‘хр хфрхщкокху чфрюуок’, юряоргпр, юрхтфкпужрър мвм нкап. коу. Чѣ ге хипрцфрхс, хкфкпс фрдро, вмк хжр нѣжс коэк (σύνοφρυς). (Г.Церд.Хкм.) ЮОА, Втф. 22–30, 723. XVI ю.