1.
פֿאָרווערטס            2008.08.15     
מען קוקט אויפֿן לעבן ווי אויף אַ נישט צו ווײַטן הוראַגאַן וואָס רוקט זיך אויף זיי אַמאָל פּאַוואָליע און אַמאָל האַסטיק, איז לאָמיר אַרײַנכאַפּן איידער דער פֿאָררהאַנג פֿאַלט.
פֿינף מינוט פֿון מיר מיטן אויטאָ וווינען מײַנע קינדער מיט זייערע משפּחות. נוץ איך אויס די צײַט געווידמעט מײַן באָבעשאַפֿט.



Expand   Print version | Save to file